Zasada walutowości a kredyty we frankach

Zasada walutowości w kredytach frankowych oznacza, że Frankowicz może spłacać kredyt zarówno w polskich złotych jak i frankach szwajcarskich. W regulacji ujętej w art. 358 k.c. wskazano, że sposób wyboru spłaty swojego zadłużenia ma jedynie dłużnik, a nie wierzyciel. Banki przez wiele lat po udzieleniu kredytów CHF blokowały ich spłatę we frankach, domagały się spłaty w złotówkach, które następnie same przewalutowywały po zawyżonym kursie, co było jednym z przykładów nieuczciwych praktyk stosowanych przez banki.

Przed 2009 rokiem, zasada walutowości oznaczała także, że świadczenia pieniężne w Polsce, powinny być wykonywane w krajowej walucie. Banki starały ominąć się tę zasadę oferując kredyty “pseudo” frankowe tzn. takie, w których saldo zadłużenia zapisywane było we frankach, a kredytobiorca spłacał je w polskich złotych, po przewalutowaniu przez bank. Taka polityka banków, łamał zasadę walutowości i może być uznana za jedną z klauzul abuzywnych stanowiących podstawę do rozwiązania umowy.

Ryzyka walutowe, zawarte w umowie, powinny być proste i zrozumiałe. Bardzo często jednak banki w swoich prognozach nie udostępniały w należyty sposób materiałów dotyczących ryzyka walutowego, a jedynie wmawiały Frankowiczom, że frank szwajcarski to stabilna waluta i nie ma czym się martwić, czym wprowadzali kredytobiorców w błąd, narażając ich na ogromne straty w przyszłości.

Czytaj także: Upadłość konsumencka – szansa na oddłużenie