Nowa Uchwała Sądu Najwyższego III CZP 25/22. Zwycięstwo Frankowiczów !

1. W odpowiedzi na pierwsze pytanie Sąd Najwyższy ustalił, że w przypadku gdy zapisy dotyczące przewalutowania kredytu są niedozwolone (praktycznie każdy kredyt frankowy), to nie można ich zastąpić zapisami arbitralnie dobranymi przez Sąd.  W ten sposób została ukrócona argumentacja banków, której sprzyjał pewien mały odsetek sędziów, żeby nieprawidłowy umowy pozostawiać w mocy, a likwidować jedynie spread walutowy na kursie przeliczanie kredytu, zastępując kurs przyjęty do przewalutowania przez bank, średnim kursem NBP. Warto podkreślić, że banki bardzo często “sprzedawały” franki po zawyżonej cenie, a “kupował” po zaniżonej. W ten sposób dodatkowo zarabiały podczas wypłaty i spłaty kredytu, a często były to kwoty rzędu kilku procent, co przekładało się na dziesiątki tysięcy złotych. Kontrowersje budzi fakt, że w umowie kredytu frankowego, banki nie określały, w jaki sposób będą dobierały kursy CHF do PLN, w ten sposób mogły dowolnie kształtować te kwoty, czym narażały konsumenta na straty, co jest niezgodne z prawe Unijnym.

2. Jeżeli niemożliwe jest ustalenie wiążącego strony kursu CHF do PLN, to umowa nie wiąże Frankowiczów w jej pozostałym zakresie. SN przyznaje, że abuzywne klauzule indeksacyjne mogą stanowić jedyny powód do rozwiązania umowy i stwierdzenia jej bezwzględnej nieważności.

3. Niezależność roszczeń pomiędzy bankiem a kredytobiorcom. Potwierdza to wcześniej stosowaną teorię dwóch kondykcji — roszczenia się niezależne i tak powinny być rozliczane po wygranej sprawie frankowej.

4. Termin biegu przedawnienia dla banku rozpoczyna się w momencie, gdy kredytobiorca zakwestionował umowę. Nie zostało jednak sprecyzowane, czy chodzi o pozew przeciwko bankowi, czy o samo złożenie reklamacji. Ze względu na konieczność przerwania terminu przedawnienia, który wynosi 3 lata banki mogą masowo pozywać Frankowiczów o zwrot kapitału — skoro świadczenia są niezależne pkt. 3, to może dojść do sytuacji, że w wyniku przeciągającej się sprawy Frankowicz odzyska nadpłacone raty, a roszczenia banku przedawnią się, jeżeli nie zażąda on zwrotu swojego kapitału w terminie. Byłaby to tragedia dla banków, dlatego zapobiegawczo mogą zacząć rozsyłać pozwy.

5. Skoro umowa w wyniku wyroku Sądowego jest uznawana za bezskuteczną — tzn. tak jakby nigdy nie istniała, to żadnej ze stron nie należą się odsetki za korzystanie z kapitału drugiej strony.