Dlaczego banki pozywają Frankowiczów w trakcie procesu?

Banki pozywają Frankowiczów przede wszystkim z jednego powodu – boją się że upłynie im termin przedawnienia roszczeń. Zgodnie z orzeczeniami TSUE i uchwałą Sądu Najwyższego, jeżeli umowa kredytowa zostanie unieważniona, to jest ona traktowana jako nigdy nie zawarta, a świadczenia pomiędzy bankiem a kredytobiorcą są oddzielne. Tzn. po wygranej Frankowicz otrzymuje od banku wszystkie wpłacone do niego raty oraz prowizje, a następnie bank żąda od Frankowicza oddania my wypłaconej kwoty kredytu — bez marż, odsetek, prowizji, sam kapitał z dnia jego wypłaty. Przez spowodowane wzrostem kursu franka nadpłacanie rat (rata często wynosiła dwa razy więcej niż powinna) i brak konieczności zwrotu odsetek w większości przypadków okaże się, że kredytobiorca oddał już do banku więcej niż pożyczył.

Przez fakt, że roszczenia uznawane są za oddzielne, banki znalazły się w trudnej sytuacji. Mianowicie, termin przedawnienia dla banków wynosi zaledwie 3 lata. Zdarzają się sprawy frankowe, które trwają dłużej. W takim przypadku, jeżeli w trakcie procesu bank nie pozwie frankowicza o zwrot kapitału, ten ulegnie przedawnieniu. Czyli bank będzie musiał oddać Frankowiczowi wszystkie wpłacone raty, a straci prawo nawet do kapitału wypłaconego w dniu kredytu. Dla banków byłaby to katastrofa, dlatego wolą się zabezpieczyć na taką ewentualność i wnoszą pozwy.

Część banków stara się także, walczyć o waloryzację kapitału, który muszą im zwrócić kredytobiorcy. Uważają, że kapitał nie pracował, a inflacja sprawiła, że jego wartość spadła. TSUE oraz SN jednak nie zgodziły się z taką narracją i jasno wyraziły się, że banki nie mają prawa do dodatkowego wynagrodzenia za tzw. bezumowne korzystanie z kapitału. Niemniej jednak część banków dalej próbuje takich pozwów.

Czytaj także: Pozwanie banku wcale nie jest tak skomplikowane. Nie wierz bankowcom w tej sprawie